Vanochtend werden we verwacht op de middelbare school van de oudste kinderen. De leerkrachten Engels hadden gevraagd of de kinderen van de school ons mochten interviewen om zo hun Engels te verbeteren. We werden in 2 groepen verdeeld en langs de klassen gestuurd. Na een uur werden we ontvangen in de kamer van de directeur die ons bedankte voor onze komst. De kinderen krijgen eigenlijk nooit de kans om in het Engels vragen te stellen aan Europeanen dus dit was een uitgelezen kans voor ze. Wel lekker dat je er op deze manier achter komt dat onze meiden door hun extra Engelse lessen soms nog beter Engels spreken dan de Engelse leerkrachten van de school. ?
Om 9:00 vertrokken we met de bus naar het dorp waar de oudere meiden vandaan komen. Het dorp ligt op 3 uur rijden in de middle of nowhere! Bij een dorpje moesten we linksaf en 40 minuten op een onverharde weg de jungle / platteland in. In een super klein dorpje woonden de meiden. De mensen uit het dorp leven van de opbrengsten van het land. Op dit moment is er al 6 maanden geen regen gevallen dit met als gevolg dat er bijna geen oogst is. De families stonden ons met open armen op te wachten. De families hebben absoluut niets te besteden maar toch moesten we overal mee eten en wat moet je dan doen? Je hebt geen honger maar je kan ook niet weigeren want je wilt ze niet beledigen.
Na alle families ontmoet te hebben en ze gerust te hebben gesteld wat betreft de kinderen, vertrokken we weer uit het dorp met een zeer bevredigend gevoel en hoop dat de meiden die we helpen over een paar jaar een pracht baan hebben en hun families kunnen onderhouden. Want hoe mooi kan de toekomst van hen er uitzien als ze de mogelijkheden benutten die wij ze bieden, op dit moment hebben we daar een super goed gevoel over.
Om 17:00 was het tijd voor de kinderen om te gaan shoppen! Elk kind kreeg €50,00 omgerekend 750.000 rupiah. De smile van alle kinderen! GOUD! Ze mochten voor het eten een uur shoppen en na het eten een uur. Het eerste uur bestond uit heel secuur alle prijzen vergelijken en rustig kijken en na het eten was het kopen geblazen. Ik (Fardy) was met Romy een jongetje van 6 jaar oud die altijd stabiel is in zijn gedrag! Alle Dagen Heel Druk en dat met 1 grote Smile! Dat is toch best apart voor een jongetje van 6 jaar die geen vader en moeder meer heeft! Wij hier noemen Romy ook wel de kleine stuiterbal. Hij is een super nieuwsgierig ventje die niets wil missen. Hij had schoenen uitgezocht die hij heel mooi vond en de winkelbediende liep naar achter met de schoenen om een kleinere maat te pakken. Het enige wat Romy dacht was, waar gaat ze heen met m’n schoenen en voor dat ik het door had was ik hem kwijt en was hij helemaal mee naar het magazijn gelopen. Na het passen heeft hij de schoenen niet meer uitgedaan. De kinderen liepen met een big smile met hun nieuwe kleding en spullen het winkelcentrum uit, en eerlijk gezegd wij ook.
#weeseenkind #weeskinderen #Malang
