Dag 3: Tandartsbezoek + video dag 2 & 3
Voor het tweede jaar op rij is Michael Fakkeldij met ons mee naar Indonesië om de kinderen de week van hun leven te geven. Wij hebben hem gevraagd om dag 3 in zijn eigen woorden op te schrijven:
“Net als bij ons is ook aan de andere kant van de wereld voor elk kind een tandartsbezoek hetzelfde. Zenuwachtig en gespannen staan ze voor de deur om te gaan, van binnen moet ik toch een beetje lachen om het tafereel (erg he!).. Ik zie die gespannen bekkies en denk bij mezelf “ooo ooo ooo” ze moesten eens weten al die drukte om niks over een uurtje is alles weer vergeten……DACHT IK…. Samen met Nouval en de twee kleinste jongens wandelen we naar de tandarts, de ene hangend aan m’n armen te spelen (deze heeft duidelijk geen idee wat er komt….) de andere gespannen aan de hand van Nouval (deze heeft wel al enige ervaring…).
Aangekomen bij de tandarts is de eerste groep al bijna klaar met een goede score (hier en daar een gaatje, maar over het algemeen geen gekke dingen) gaan ze naar huis. Alleen David blijft zitten, David is pas bij ons en is een hele mooie lieve maar vooral gevoelige jongen (de laatste eigenschap had vandaag misschien wat minder gemogen…) ik vraag aan David ‘en, hoe was het?’. Drie gaatjes en er moet een tand getrokken worden… (Ik dacht, verdikkeme, dat hij dat nu moet krijgen) zegt hij. En zonder dat hij zich eigenlijk bewust is van wat hij nog moet ondergaan kruip Ghozi (een van de twee die wij net mee hadden genomen) voor en loopt met Nouval de behandelkamer binnen. David beduusd achterlatend, probeer ik hem gerust te stellen, volledig onnodig bleek later, haha. Want na een minuut of 10 komt Ghozi naar buiten lopen met aan beide kanten een hele dikke mond! Voor ik het weet is Ghozi in geuren en kleuren ondersteund door vele fysieke gebaren (waarin ik het trekken van een kies herken….ooooo neeeee) zijn net ondergaande behandeling van A tot Z aan David te vertellen…. David wordt met de seconde bleker en zonder dat ik begrijp wat ze tegen elkaar zeggen besluit ik in te grijpen in dit kleine drama. Ik probeer David gerust te stellen, en denk bij mezelf “ooo ooo ooo”, David moesten eens weten: al die drukte om niks, over een kwartiertje is alles weer vergeten…””
Wat dit jaar opvalt is dat vooral de nieuwe kinderen, die soms voor het eerst in hun leven naar de tandarts gaan, de meeste gaatjes hebben. De kinderen die al langer bij ons wonen blijken echt hun best te hebben gedaan: het aantal gaatjes en getrokken kiezen ligt een heel stuk lager dan tijdens hun eerste tandartsbezoek, nu twee jaar geleden. Dat gaat de goede kant op dus!
Een ieder die gedoneerd heeft voor deze activiteit: wederom enorm bedankt.
